Özet
Bu çalışma, Türkiye’nin 2017’den itibaren uyguladığı istisnai vatandaşlık politikalarının bireyler üzerindeki hukuki, bürokratik ve duygusal etkilerini incelemeyi amaçlamaktadır. Durum çalışması deseniyle yürütülen bu nitel araştırmada, 24 katılımcıyla yapılan yarı yapılandırılmış görüşmelerden elde edilen veriler tematik analiz yöntemiyle değerlendirilmiştir. Bulgular, yatırım yoluyla vatandaşlık başvurusu yapan bireylerin süreci hızlı ve sorunsuz tamamladığını, geçici koruma statüsü altındaki bireylerin ise uzun bekleme süreleri, bilgi akışındaki eksiklikler ve hukuki belirsizliklerle karşılaştığını göstermektedir. Vatandaşlık sürecindeki belirsizlik ve kaygı, aile ve sosyal çevreden alınan desteklerle hafifletilmektedir. Sonuç olarak, Türkiye’nin istisnai vatandaşlık politikalarını uygulama süreçlerinde şeffaflık, kriterlerin netleştirilmesi ve birey odaklı yaklaşımların geliştirilmesi gerektiği belirlenmiştir.